Kάθε καλοκαίρι ψάχνω παντού τα σχολεία· σε κάθε νησί που θα βρεθώ, θα ψάξω για τα δημοτικά του ή μάλλον για το ένα και μοναδικό που συνήθως έχει και θα μάθω γι' αυτό. Συνήθως τα ερωτεύομαι και αστειεύομαι ότι την επόμενη κιόλας χρονιά, θα πάω εκεί να δουλέψω. Σε κάποιες παράλληλες πραγματικότητες, έχω δουλέψει με παιδιά στη Νίσυρο, στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στη Σίκινο, στην Ανάφη και σε πολλά ακόμη. Δεν το έχω κάνει ποτέ, γνωρίζοντας ότι εμείς οι καλομαθημένοι κάτοικοι της Αττικής θα τα βρίσκαμε σκούρα σ' ένα νησί. Στη Νίσυρο μου είπαν να ζωγραφίσω τη δική μου εκδοχή του αναγνωστικού, δίπλα στις τοιχογραφίες που κοσμούν το blog αυτό. Στη Γαύδο μου πρότειναν να πάω να δουλέψω με τους μοναδικούς 3 μαθητές του νησιού, μου είπαν θα είμαι ο βασιλιάς τους. Στη Φολέγανδρο θα παίζαμε ποδόσφαιρο, στην Ικαρία θα μαζεύαμε μαζί τις ελιές και στην Αστυπάλαια θα βοηθούσα κι εγώ στη βιβλιοθήκη του ανεμόμυλου. Παρόλα αυτά, δεν το δοκίμασα ποτέ να φύγω από τα μέρη τα γνωστά μου. Λίγες μέρες όμως πριν γνωρίσω τους νέους μου μαθητές, σκέφτομαι όλους αυτούς που δε γνώρισα ποτέ, αλλά τους αγάπησα και μόνο από το σπίτι που θα ζήσουν για τους επόμενους μήνες και που για κάποιους είναι ένα απλό κτίριο και για κάποιους από μας πατρική κληρονομιά· το σχολείο που τους ανήκει.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ο Δάσκαλος Ο Μάριος Μάζαρης είναι το παιδί που θα ήθελε να έχει στην τάξη : δε βαριέται ποτέ, ρωτάει πολλά και έχει φαντασία. Αυτή η σελίδα είναι δική του. η ΤΑΞΗ
May 2020
|